คุณธรรมความดีเป็นต้นทุนชีวิต 

ความดี…ไม่ควรสูญเปล่า “ทำดีแล้วได้อะไร?” คำถามนี้ไม่ใช่ความไม่ดี แต่มันคือเสียงจากความเจ็บปวดของคนที่เคยตั้งใจดี…แต่กลับรู้สึกโดดเดี่ยว เราทุกคนถูกสอนให้ทำความดี แต่บ่อยครั้ง…ความดีถูกเก็บไว้เป็นคำพูดสวยๆ อยู่ในตำรา อยู่ในพิธี อยู่ในวันสำคัญ แต่ ไม่อยู่ในชีวิตจริง โดยเฉพาะ…ในวันที่ชีวิตลำบาก หรือเผชิญความอยุติธรรม

ความดี ไม่ควรเป็น “ของที่สวยเกินแตะต้อง” แต่ควรเป็น ต้นทุนชีวิต ที่เอาออกมาใช้ได้จริง
• ใช้ในวันที่เราล้ม → เพื่อให้มีคนพร้อมประคอง
• ใช้ในวันที่เราสับสน → เพื่อให้มีทิศทางเดิน
• ใช้ในวันที่เราทำผิดพลาด → เพื่อจะได้เรียนรู้ ไม่ถูกตัดสินอย่างไร้โอกาส

เราไม่ได้อยากให้คนดี “เสียสละจนสูญเปล่า”แต่เราอยากให้ความดี ได้รับการจดจำ ยอมรับ และต่อยอด ความดีไม่ต้องถูกตอบแทนด้วยเงินเสมอไป แต่อย่างน้อย...มันควรสร้าง “ระบบของการรับรู้” เพื่อที่คนดีจะได้ “ไม่ต้องรู้สึกโดดเดี่ยวในความดีของตัวเอง”

ถึงเวลาสร้างโลกที่ดีขึ้น…ด้วยระบบที่สนับสนุนความดีให้เกิดจริง เราอยากเห็นสังคมที่ความดี: 
• ถูกบันทึก ไม่ใช่ถูกลืม
• ถูกใช้ ไม่ใช่ถูกแขวนไว้บนฝาผนัง
• ถูกแปลงเป็นพลัง ไม่ใช่กลายเป็นคำปลอบใจตัวเอง

เพราะ “ความดี” ที่มีอยู่ในผู้คน ไม่ควรถูกมองว่าไร้ค่า แต่น่าจะถูกมองว่า “เป็นทุนชีวิตที่ควรมีที่ยืน”